Hayal evinin
Meyal sokağından geçmiştim koşarak.
Hayal meyal hatırlamaktayım şimdi.
Korku muydu ardımdan koşan,
Heyacan mıydı?
Yüreğim ağzımdaydı,
Düşlerim ceplerimde,
Köşe başlarında yön levhaları
Geçip gitmişim o hızla
Mutluluğu.
Abidin çizememişti oysa...
Aramam boşuna mıydı?
Uyandım yeni bir sabaha
Her şeyiyle şükrederek
Yaradan'a.
Mutluluk nefes almakmış oysa,
Sevmekmiş yaradılanı
Yaradan'dan ötürü...
Beyaz bir gülle gülümseyebilmekmiş.
Minik kirli bir kediciği
Sevip doyurabilmekmiş.
Demli bir çayı
Paylaşabilmekmiş bir dostla.
Mutluluk yaşadığım her gündeymiş.
M.Özdaş
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder